په شا مې له دې پورې غره سېتار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
دا نن چې يوه پېغله وه خزان ، خزان روانه
پرون سيند يو زلمی لکه بهار راواړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
پرون سيند يو زلمی لکه بهار راواړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
دا څومره قامتونه دغې سپينې جامې ړنګ کړل !
دې پير خو په لستوڼي کې ښامار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
تر ډېره مې په ياد دبنګړو شرنګ د ملنګ بنګ وو
په سترګو کې مې ټول خومار، خومار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
دې پير خو په لستوڼي کې ښامار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
تر ډېره مې په ياد دبنګړو شرنګ د ملنګ بنګ وو
په سترګو کې مې ټول خومار، خومار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
د ښار د ښايستونو مازيګر به په کې ورک شو
لېموکې مې چينه، چيلم، چينار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
لېموکې مې چينه، چيلم، چينار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»»»
چې ځم لاس پر سينه وړم له يو مات زړه سره درومم
يو روغ زړه مې له کلي نه تر ښار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»
شاعر: اجمل اند
يو روغ زړه مې له کلي نه تر ښار راوړی و
يو پنډ مې د ټپو په ټوله لار راوړی و
»
شاعر: اجمل اند
No comments:
Post a Comment