کرن خان. زه د لغمان

زه د لغمان په لورې ځمه
ساه مې ماته ، ماته کېږي او لارې اوږدې دي
 خو ځان جانان ته رسومه
 په زړګي مې راورېږي او شوې مودې دي
٭٭٭
منځ کې ولاړ راته تورخم دې
ساه  مې بې ساه دی
دا چا تړلی بند  د  غم دی
یار ترې پناه دی
د مینې یو ټولګی عالم دی
د بېلتانه سره د شام پورې پوځونه
٭٭٭
ما خو ټول ژوند د یار په نوم کړو
نور به څه غواړي
مینې مې زړه لکه ماشوم کړو
په چغو ژاړي
بېلتون دې قدر رامعلوم کړو
اوس به سلام په دوه لاسي درته کومه
٭٭٭
ما ځوروي د څه لپاره
ژوند مې وبال شو
مئېن دې ولې کړم  خدایه
عجب مې حال شو
بېلتونه کور دې راته ښاېه
د زور دې نه یم ننواتې له درځمه
٭٭٭
امجده دا څنګه سفر دی
چې نه ختمېږي
زما خو پنډ د غم په سر دی
وخت نه تېرېږي
د مسافرو څه اختر دی
ماښام پردي دېوال ته مخ کړي وژاړینه

٭

http://www.youtube.com/watch?v=NPxn-SXgkB4 

لطيف ننګرهاری

د دې شنه اسمان د لاندې خدایه بیا ولې لوګی دی
د دې شنه اسمان د لاندې خدایه بیا ولې لوګی دی
سرې لمبې ترې پورته کیږي د افغان بچو ښونځی دی
د مکتب زنګ یې مړ شوی په ګولېو سوری، سوری دی
د افغان بچو ښونځی دی
د افغان بچو ښونځی دی
٭٭٭
ماشومان وايي سلګو کې مونږ ته چا نه دي خندلي
په سرو مو لاس راکاږﺉ مونږ هر چا ېو ژړولي
څوک د اور جامو کې راشي کتابونه رانه اخلي
بس د دې وطن کمی دی
د افغان بچو ښونځی دی
٭٭٭
مور به چا ته دعا وکړي مور به چا ته اوښکې توی کړي

د خپل پلار په شمله خاندي چې نا اهله بچیان لوی کړي
ناپوهي توره بلا شي د مور غېږ د زدکړې ځای دی
هم زانګو د زدکړې ځای دی
د افغان بچو ښونځی دی
٭٭٭
چې مکتب کوم ځای کې نه وي هغه کور کلی بدرنګ دی
د معارف رڼا مې وژني د افغان ناپایه جنګ دی
بابرزی ورته حېران دی په قلم مې ځوان شرمېږي
خو ټوپک ته مېړنی دی
د افغان بچو ښونځی دی
٭٭٭
شاعر : شفیع الله بابرزی
----------
هر څوک چې ښونځي سېزي زمونږ دښمن دی
٭٭٭٭٭٭٭٭٭
دا سندره دلته وګورﺉ او واورﺉ

جاوېد اميرخېل

 

دا سندره دلته وګورﺉ 
--------------
 له کلي لرې
 دغره ګورګورې
 داسې خوږې دي
 لکه شکرې
 زه يوماشوم يم
 ټوکرۍپه غاړه
 څپلۍ مې پرې دي
يوه نه دواړه
٭٭٭٭
 الله په پښه کې
 مې مات ازغی شو
 واخ مورې زړه مې
 سوری سوری شو
 په بل ازغي مې
 ازغی راوکيښ
 له زړه مې سوی
 زګيروی راوکيښ
 ټوکرۍ مې ډکې 
 کړې له ګورګورو
 له مستۍ سر يم
 اوس په سندرو
 اوس به کړم خرڅې
 تورې ګورګورې
 بيابه راوړمه
  نورې ګورګورې
٭٭٭٭
ډک به مې جېب شي
 روپۍ پې کيږي
 دزړه شربت او
 ګولۍ پې کيږي
 مور مې ناروغه
 زړه يې رپيږي
 چې لمونځ کوي هم
 ساه يې لنډيږي
 دزنګ اواز دی 
 مکتبيان راغلل
 ګورګورې اخلي
 ماشومان راغلل
 دوی راته وايي
 چې بېسواده
 ټوکرۍ په بيه؟
  او که وړيا ده؟
٭٭٭٭
 تورولاسونو
 پورې مې خاندي
 يوبل ته ګوري
 اشارې کاندي
 دوی ښه ښکاريږي
 پاکوجاموکې
 زده يې خبرې 
 په کتابوکې
 زمالاسونه
 تورپه ګورګورو
 ډېرسودايي کړم
 د دوی خبرو
 چې بېسواده
 به څه ته وايي؟
 چې دابه بداو
 که ښه ته وايي؟
 که ښه ته وايي؟
»

شاعر:  پیرمحمد کاروان
د خدای په خاطر!
د افغان بچو ښونځي مه ورانوﺉ

کرن خان - ټپييزې سباون

رڼا ،رڼا به سباون وای
لمحه ، لمحه به په سکون وای
چې لر او بر ښکلی تړون وای
چې پرون نن وای نن پرون وای
ما له ارمان د پرونۍ ورځې راځینه
٭٭
د زړګي سر کلي ته راغی
یار مساپر کلي ته راغی
ای بختور کلي ته راغی
خدایه اختر کلي ته راغی
د سیالۍ نه یم بې وسي مې ژړوینه
٭٭
ستړی زړګی د مور په وران شي
خال او اوربل د خور په وران شي
ورک شه جایداده ورور په وران شي
سړی چې مړ شي کور په وران شي
په بعضې خلکو باندې باندې وران شي وطنونه
٭٭
دانه وانه لاچي لونګ و
سپین و که تور که غنم رنګ و
و پښتانه ولاړ په ننګ و
چې مړوندونو کې مې تنګ و
هغه بنګړي مې اوس څنګلو ته راځینه
٭٭٭٭
یه. دانې.دانې په سینه پروت یې لونګینه
جوړ کړی ما یې بوې دې نورو ته ورځینه
دانې ، دانې
٭٭٭٭
ای بې وعدې اواز دې راغی
چې نه راتلې اواز دې راغی
ځار شم بې بې اواز دې راغی
د نغارې اواز دې راغې
د وړې لور سره د کټه ولویدمه
٭٭
مخې ته هر یو ناز دې راغی
ډیر بې خوږو اغاز دې راغی
له غمه ډک و ساز دې راغې
د نغارې اواز دې راغی
په زړه سوری شې یاره ود کړه کوژدنه
٭٭
خلک مو مینې ته حیران و
زما تپوس پوښتنه ګران و
په دې خبره سره وران و
که بېلېدل درته اسان و
خو هیریدل به درته ګران شي لیونیه

٭٭
نظر په کور کړمه راپاڅم
خپل سر ،سرتور کړمه راپاڅم
مخ یې په لور کړمه راپاڅم
په تشو زور کړمه راپاڅم
د جانان غم راله کولمې ریبلی دینه
٭٭٭٭
ګلبشرې راشه ګل دې واخله
نور مه شکوه ګل
ګلې دغه ګل دې بس دی
نور مه شکوه ګل
٭٭٭٭
د ګټې کور تاوان له بوزﺉ
ما چېرته بل جهان ته بوزﺉ
یو ځل مې خپل ارمان له بوزﺉ
ما د کابل جانان له بوزﺉ
د پېښور د ښکلو سټری یم مئینه
٭٭
خېر دی په سود په زیان دې وشي
زما د زړه تاوان دې وشي
خو بس زما د ګران دې وشي
ستا د وصال باران دې وشي
خېر دې که زه د مېرې لوند کور ته راځمه
٭٭
پخوانی ېاد مې راپه زړه شو
د زړګي سود مې په ونشو
خلکه د مينې یار مې څه شو
په رېبارانو پوره نشو
اوس به ځولۍ ېار ته پخپله غوړومه
٭٭
د پښتونخوا د ښکلو خان دی
اشنا خپل حسن ته حېران دی
په ما د خپله ځانه ګران دی
جانان زما په سر جانان دی
که زه یې پرېودم د کوڅو ملنګ به شينه
٭٭٭٭
یه. دانې.دانې په سینه پروت یې لونګینه
جوړ کړی ما یې بوې دې نورو ته ورځینه
دانې ، دانې
٭٭٭٭
په تلو راتلو کې به ېاري وه
خپلو پردو کې به ېاري وه
خوږو کېسو کې به ېاري وه
په دې کوڅو کې به ېاري وه
نن مې بې ېاره ولیدې وژړېدمه
٭٭
د مینې سپین کاغذ یې خړ کړو
شریک دښمن یې راله مړ کړو
مړ یې کړم زه اشنا یې پړ کړو
لالی مې هغه خلکو مړ کړو
د کومو خلکو نه چې ما منعه کوونه
٭٭
په نصیب کمه څومره خوږ یې
غم چې دې وړمه څومره خوږ یې
لیکه قلمه څومره خوږ یې
د ېارۍ غمه څومره خوږ یې
هم مې ځواني خورې هم ډاډه درباندې یمه
٭٭
ستړی مزل مې نه هیرېږي
ستوری دی ګل مې نه هیرېږي
اشنا اتل مې نه هیرېږي
ښکلی کابل مې نه هیرېږي
په پېښور کې مې زړه صبر نه کوینه
٭٭٭٭
ګلبشرې راشه ګل دې واخله
نور مه شکوه ګل
ګلې دغه ګل دې بس دی
نور مه شکوه ګل
٭
دا ټپییزې دلته واورﺉ

خالد ملک

http://www.youtube.com/watch?v=H8gwbnS3TZM

لکه ښارو په بلۍ راغلې ګاونډۍ
ما نه دې زړګی وړی دی د ګل غوټۍ
٭٭٭
سره لوپټ دې په اوربل ده  اداګانې کوي
په سترګو ، سترګو کې د مینې خندا ګانې کوي
په غونډه پزه دې مزه کوي نتکۍ
ما نه دې زړګی وړی دی د ګل غوټۍ
٭٭٭
مه کوه داسې ادا ګانې لیونی به مې کړې
د محبت په لمبو سوی سپیلنی به مې کړې
دا سې خواږه نازونه مکړه لیونۍ
ما نه دې زړګی وړی دی د ګل غوټۍ
٭٭٭
داسې چې ورکه یې د ځانه ګلې ورک به مې کړې
مینه رسوا نکړې د باد د بڼې سپک به مې کړې
ته یې ښکلا د عالمزیب د شاعرۍ
ما نه دې زړګی وړی دی د ګل غوټۍ

حشمت سحر

پښتون یم داسې ځان به په هم نه غلی کومه
زړګی دې رانه وړی دی او زړه به درنه وړمه
٭٭٭
ستا یاده ده که نه هغه څو قدمه لاره
نشه،نشه چې تا سره اوږه په اوږه تلمه
٭٭٭
زما د شوګیرو کیسه چې اورې په خندا شې
خوبونه او خندا به درنه یو ځای تښتومه
٭٭٭
هغې ویل عابده ته په ما ویلی مین یې
دی سوال دی لیونې زه لیونې سپیلنی کړمه
http://www.youtube.com/watch?v=1xqP0iwTN4E